Mancave

Jaren terug ... zo'n comedy op televisie. De wat dikkige hoofdrolspeler zat met een paar vrienden in zijn schuur. Een echte “mancave” (mannengrot) was het, zo’n lekker hok vol troep, met een oude, stoffige oldtimer die maar niet opgeknapt werd. Boutjes, moertjes en met een grote houten werkbank.

Met zijn voet schoof de man een kratje bier vooruit, bukte en stak elk van zijn vrienden een flesje toe. Een tevreden tafereel zo die kerels.

Ze keken elkaar aan. “Wat een man nodig heeft is een schuur” begon de dikkige man peinzend. Zijn maat vulde aan “een schuur met hout” Ze keken instemmend en met enige vertedering naar de stapel hout onder de werkbank. Een van de mannen streek er even over heen. “dat is een verzameling van jaren”. Je zag de vrienden knikken.

Een fragment volgde. Allerlei mooie ideeën werden uitgewerkt: een kast, tuintafel, boomhut, hun vrouwen keken er naar in volle bewondering, kinderen aan de hand.

“Hoe lang ligt die stapel er eigenlijk al zo bij....?” vroeg een vriend. “Uh, wil je nog een biertje? Ik geloof al jaren...” De dikkige man leek wat besmuikt ~ maar de vrienden keken elkaar glimlachend in herkenning en begrijpend aan ...

Tante Truus'

Dit stukje bleef me altijd bij. Want Vegazeilers, ook ik heb die houtjes. En zo'n “mancave” zij het dan zonder stoffige auto. Van die voorhanden zijnde houtjes, gewoon van die plankjes die je kunt gebruiken als je ze nodig hebt, als je inspiratie hebt, daar gaat het in de mancave om. Geen tijd en geld verliezen in zo'n bouwmarkt aan een stukje “waaibomen”hout maar mooi bewaard echt hout, mahonie bijvoorbeeld met tekening en een verhaal, liefst iets wat je vindt, wat je krijgt of wat je ergens uit sloopt, uit het oude wandmeubel van tante Truus bijvoorbeeld.

Laat ik niet vertellen over Tante Truus, maar over Jacqueline. Ze vergezelt me met regelmaat op de Vega. Ze houdt van de zon, zwemmen, de natuur en ook wel van zeilen ;-) Ons bootje biedt voor dit alles prima mogelijkheden. Anders dan bij sommige grotere boten ontwierp Per Bröhall namelijk een ruime kuip met banken waar je goed op zit maar waar je ook makkelijk languit op kunt liggen.

Maar heeft iemand het wel eens geprobeerd: echt zonnen of slapen op de banken? Twee dingen: Je merkt dat er arm bengelt over de rand en ... dat als je met zijn tweeën bent je best ver van elkaar af ligt. Bij een flinke hekgolf van een sloep of zo’n strijkboutboot belandt je zo van de bank op de vloer. “Been there, done that” zeggen de Engelsen.

KISS

Dat moet anders kunnen. Hoe beter Jacq en ik elkaar leerden kennen, hoe meer ik aan een oplossing dacht.

Na mijn werk nog even naar de boot. Even genieten in de zon. Er zijn dichters die schrijven een gedicht, er zijn componisten die schrijven een lied. Allemaal uit inspiratie. Ik deed een uitvinding. En draag hem op aan Jacqueline: Ons Vegazonnedek!

Vegazeilers, In 10 jaar Vegatijd heb ik veel bedacht. Dit is het meest simpele maar we hebben er het meest aan. Het zonnedek: gewoon onze kuipvloer die opgepakt kan en gelijk kan worden geplaats met het niveau van de kuipbanken. Zonder ingewikkelde handelingen, zonder hulpstukken, bevestigingen, alleen door zijn vorm. Rotsvast en inmiddels uitgebreid getest. KISS: Keep it simple and Stupid.

Op de vloer is het een gewone ... vloer. Echter, eventjes opgetild past deze precies tussen het balkje onder overloop en de voorrand van de kuip. Komt door de vormgeving van een paar details. De helmstok blijkt precies onder het paneel te passen. Opeens verandert de kuip in een dansvloer!

Waarom? Weggaan met de boot hoeft niet altijd te betekenen dat je aan de zeilen hangt, kruisrakken vaart of in windkracht zes paaltjes pikt. In overvolle havens ligt, strak aan elkaar vast. Het kan ook lui dobberen zijn, achter anker. Een slaapzak als bekleding, een kussen .... buiten slapen. Onze Vega heeft daarnaast een kuiptent. Op vakantie ging er een twee persoons luchtbed op de vloer en sliepen we, met de achterkant van de tent open, onder de sterren middenin de wildernis van de Weerribben.

Dan wordt de Vega opeens een 6 persoons boot, of met het schotje dicht een Vega met meerdere hutten :-)

Wie wat bewaard...

Oh ja, graag noem ik nog even die houtjes aan het begin van dit stukje. Het vloertje maakte ik uit een houten schrotenwand in mijn woning. Die zat er al in toen ik het huis kocht in 1987. Na sloop altijd bewaard in de “mancave”.

Ik kon er prachtige plankjes uit halen. Op de lijm, latjes en lak na heeft de vloer me slechts tijd gekost. Kijkt u even op de website, daar vindt u de eenvoudige technische beschrijving.

Vegazeilers, onder u zijn er die het overbodig vinden. Misschien er zelfs schande over spreken, dat gerelax op zo'n zonnedek in plaats van het maken van serieuze zeilmijlen. Onze Vega ... is toch alles, behalve een comfort-container kunt u denken....

Alles mag, dat is het fijne. Ondertussen eindig ik dit stukje echter met een nautische knipoog, van Jacqueline en mij. Voor ons voegt het zonnedek heel wat “Vegamood” toe.

Jack Bijster

Wil je ook zo'n dek, bekijk de technische details in Bouw ook een zonnedek